Ólafía Þórunn Kristinsdóttir, atvinnukona í golfi, stefnir á LTE Evrópumótaröðina
Ólafía Þórunn Kristinsdóttir hefur undanfarin ár verið einn fremsti kylfingur landsins, ákveðið leynivopn. Hún afsalaði sér atvinnumannsréttinum í september 2014, nokkrum mánuðum eftir útskrift úr háskóla. Á fyrsta árinu sínu sem áhugamaður komst hún í gegnum niðurskurð á tólf af fimmtán mótum. Í desember síðastliðnum tryggði hún sér keppnisrétt á LET Evrópumótaröðinni í golfi með frábærum árangri á úrtökumóti í Marokkó. Hún ræddi við Ástu Sigrúnu Magnúsdóttur um sveifluna, ferðalögin á húsbílnum og möguleikann á að verða jafnvel fyrsti íslenski kylfingurinn sem keppir á Ólympíuleikum.
Þegar atvinnumannsferillinn var að hefjast reyndist frekar erfitt að átta sig á því frá hverjum hún ætti að fá ráðleggingar, en fjölmargir vildu aðstoða hana, vera til staðar fyrir hana og oftar en ekki stangaðist það allt á. „Ég var í smá tíma að átta mig á því hvernig væri best að fara að þessu. Það var svo margt fólk sem vildi aðstoða mig, þjálfa mig. Ég þurfti að sía upplýsingarnar betur, það kom tímabil þar sem mér leið ekki vel með golfið mitt. Svo ákvað ég að bakka aðeins, taka mér pásu, hugsa mig um og ákveða hver það væri sem best væri að fá til þess að hjálpa mér. Þetta gekk ekki svona,“ segir hún og bætir við: „Ég varð ringluð.“ Mikilvægast var að ná að finna rétta taktinn.
„Það koma auðvitað tímabil hjá öllum þar sem maður dettur niður andlega, finnur fyrir sjálfsefa og það eru erfiðir tímar. Ég þarf að vinna í sjálfstraustinu. Það kemur enn fyrir að ég fyllist miklum efa, þrátt fyrir að ég hafi allt til að bera. Ég fann fyrir þessum sjálfsefa þegar ég var að byrja að keppa sem atvinnumaður. En þá er bara að vinna í því og efla sjálfstraustið,“ segir hún ákveðin.
En þá er bara að vinna í því og efla sjálfstraustið.
Nú hefur verkefnaskiptingin orðið skýrari og hlutirnir fyrir vikið eru einfaldari.
„Þetta er betra svona,“ segir hún en hún hefur þjálfara hérna heima og sér því alfarið um að æfa sig sjálf úti. Hún notar myndbandsupptökur til þess að sjá í hvernig formi hún er, hvað þurfi að bæta og hverju að breyta. Hún sendir þær svo til Íslands ef frekari aðstoðar er þörf.
Æfingarnar taka upp mikinn tíma hjá henni, en aðstæður til þeirra eru misjafnar. Fyrir mótið í Marokkó fór hún einnig í æfingabúðir. Þar voru stífar æfingar, frá morgni til kvölds, auk líkamsræktar og hugarleikfimi. „Mikið af tímanum fer líka í að leita uppi hagstætt verð á flugi, gistingu, skoða næstu mót og setja upp leikáætlun,“ segir hún en hún sér alfarið sjálf um dagskrána sína. Næsta mót verður á Nýja-Sjálandi og er hún að bíða eftir því að fá að vita hvort hún hafi náð inn á mótið. Það fer eftir því hversu margir kylfingar skrá sig, en Ólafía gæti fengið upplýsingar um það mjög seint, jafnvel ekki fyrr en viku fyrir mót. Þá þarf að hafa hraðar hendur enda mikilvægt að ná að lenda vel, ná að vinna upp tímamismuninn og koma sér í stellingar fyrir mótið.
„Það fer allt eftir því hverjir ætla að keppa á hverju móti. Ég kemst ekki inn á þau öll, en vonandi sem flest. Kylfingunum er skipt niður í hópa, sumir fá alltaf aðgang að mótunum en ég er í áttunda flokki og þarf því að sýna smá þolinmæði og sjá hvað setur,“ segir hún en kveðst ekkert áhyggjufull. „Ég bíð bara og vona og ætla að standa mig vel á þeim mótum sem ég kemst á,“ segir hún.
