Maðurinn varð að snúa við eftir að hesturinn fældist
Í annálum bregður fyrir frásögnum af kynjaskepnum og atburðum sem kunna að virðast ótrúlegir sé litið á þá með augum nútímans. Í Skarðsárannál segir stuttlega frá rimmu manns við dreka árið 1595:
„Einn maður sá svofellda sýn. Hann reið frá Odda í suður. Hann sá fljúga dreka í lofti neðarlega, álíka sem lindormur er uppkastaður. Var allt í rauðum loga, fór vestan og þráðbeint austur. Varð maðurinn aftur að snúa, því hesturinn vildi hvergi ganga, en hvorki sakaði manninn né hestinn.“
Á sama stað er lýst ferfættu og hábeinóttu skrímsli sem sást við Háeyri á Eyrarbakka. „Með hundshöfuð eða hérahöfuð, eyru stór sem íleppar, lágu þau á hrygginn aftur, bolurinn var sem folaldskroppur.“
Arngrímur Vídalín, íslenskufræðingur og einn helsti fræðimaður um íslensk skrímsl, segir að yfirleitt sé enga góða skýringu að finna af slíkum frásögnum. Aðallega vegna þess að formið sé knappt og óljóst hvað átt sé við í mörgum tilvikum. Hann bendir þó á að í eldri færslum sé oft um afritun úr erlendum ritum að ræða. „Íslendingar voru að sjá blóðregn, þrjá mána með krossi á þeim í miðjunni, halastjörnur og ég veit ekki hvað og hvað.“ Gat þetta þá táknað einhverja hluti úr Biblíunni svo sem krossfestinguna eða dómsdag.
Færslur gátu einnig staðið sem táknmyndir fyrir einhverja atburði. Færsla um logandi dreka gæti átt að tákna eldgos eða stórbruna sem skráður var síðar. Á 16. öld hafði fólk mikinn áhuga á furðuskepnum og sumir töldu sig hafa séð slíkar verur. Þetta gæti því verið sjálfstæð frásögn fremur en fyrirboði. „Fyrst skrímslið hitt dúkkar upp líka þá virkar þetta á mig eins og samansafn óútskýrðra fyrirbæra sem sögusagnir hafa verið um í héraðinu.“
