Þýski reiturinn svokallaði í Fossvogskirkjugarði geymir sautján hermenn þriðja ríkisins sem voru skotnir niður í flugvélum hér við land. Reiturinn er nokkuð sérstakur, dökkleitur, með þremur voldugum krossum og nöfnum hinna fallinna í hringsveig um þá. Lengi vel voru þeir útlægir úr garðinum en fengu athvarf á Kjalarnesi.
Þór Whitehead, sagnfræðingur og prófessor emeritus við Háskóla Íslands, segir mennina hafa stundað hér njósnaflug frá Stavanger í Noregi. „Þjóðverjar héldu hér uppi reglulegu njósnaflugi og það jókst mjög eftir að bandamenn hófu siglingar til Rússlands. Þeir vildu fylgjast sérstaklega með skipalestunum til Murmansk. Á tímabili flugu þeir daglega yfir Reykjavík. Þegar fór að halla undir lokin þá dró mjög úr þessu en allt til stríðsloka þá héldu þeir uppi njósnaflugi fyrir norðan land.“
Bandamenn voru hér með loftvarnabyssur en vélarnar urðu þeim ekki að bráð. „Það voru alltaf orrustuflugvélar bandamanna sem skutu þær niður.“ Þór segir þó að sumir sem skotnir voru niður hafi lifað af, til að mynda einn loftskeytamaður sem var handtekinn og færður í stríðsfangabúðir út stríðið. „Síðasta vélin nauðlenti hér 2. maí 1945, örfáum dögum fyrir stríðslok, vegna bilunar í hreyfli. Hún varð alelda, lenti á sjónum við Leirhöfn við Grímsey og áhöfnin komst út.“
Sjö fórust í Hvalfirði þann 21. júní árið 1941 en Reykvíkingar veigruðu sér við að grafa þá á sama stað og hermenn bandamanna. Var því leitað til Ólafs Bjarnasonar, bónda í Brautarholti á Kjalarnesi, sem veitti leyfi fyrir því að líkin yrðu jörðuð þar. Næstu tvö ár tók hann við sex líkum til viðbótar.
Ólafur barðist fyrir því að hermennirnir fengju að fara í Fossvoginn og varð það raunin árið 1957. Þá voru einnig flutt fjögur lík frá Reyðarfirði en þeir menn höfðu hrapað á fjallinu Snæfugli vorið 1941. Reiturinn var vígður á þjóðarsorgardegi Þjóðverja í nóvember árið 1958 við mikla athöfn. Elín Pálmadóttir skrifaði grein um flutningana í Morgunblaðið í febrúar árið 1998.
