Arturo Durazo Moreno var lögreglustjóri í Mexíkóborg – Var besti vinur forsetans sem barn og lét hann um að vinna heimanámið
Ef leitað er að orðinu spilling í mexíkóskri orðabók er ekki ólíklegt að við hlið þess sé andlitsmynd af Arturo Durazo Moreno, fyrrverandi lögreglustjóra Mexíkóborgar. Arturo gegndi embætti lögreglustjóra á árunum 1976 til 1982 en valdatíð hans fer seint í sögubækurnar fyrir eftirtektarverðan árangur í baráttunni gegn spillingu og glæpum.
Arturo þénaði aðeins sem nemur 115 þúsund krónum á mánuði en þrátt fyrir það lifði hann hátt – svo hátt að menn töldu snemma að maðkur væri í mysunni. Hann átti tvær glæsivillur, flott safn af ýmsum verðmætum fornbílum auk þess að eiga fasteignir í Kanada og Bandaríkjunum. Arturo átti sínar skuggahliðar; hann var gjörspilltur, mokaði inn seðlum á kókaínsmygli til Bandaríkjanna og þáði mútur frá glæpamönnum sem héldu þeim utan fangelsismúranna.
Það var samt ekki fyrr en nokkru eftir að Arturo lét af embætti að hann var handtekinn. Handtökuskipun hafði verið gefin út á hendur honum og þegar hann frétti af því flúði hann land og ferðaðist milli fjölmargra landa í Mið- og Suður-Ameríku. Það var árið 1984 að bandaríska alríkislögreglan, FBI, handtók hann í Kostaríku. Tveimur árum síðar var hann framseldur til Mexíkó þar sem hann var dæmdur í 16 ára fangelsi fyrir spillingu, fjárkúgun og mútuþægni. Honum var sleppt úr fangelsi af heilsufarsástæðum árið 1992 eftir að hafa setið á bak við lás og slá í sex ár. Arturo lést í ágúst 2000, 76 ára gamall.
Meðfylgjandi eru myndir frá annarri af glæsivillum Arturos í Zihuatanejo í Guererro-héraði. Villan stendur í fallegri hlíð og þaðan er óhindrað útsýni yfir Kyrrahafið. Sagan á bak við það hvernig Arturo reisti villuna er athyglisverð. Arturo er sagður hafa fengið undirmenn sína, óbreytta lögregluþjóna, í byggingarvinnu við að byggja höllina. Þar sem höllin stendur í töluverðum bratta þurftu lögreglumennirnir að sinna líkamlega erfiðri vinnu og bera byggingarefni upp nokkurn bratta.
Arturo er sagður hafa haldið fjölmörg teiti í villum sínum þar sem hann bauð vinum og vandamönnum sínum. Það voru ekki bara vinir hans sem héldu þar til því sagan segir að Arturo hafi einnig boðið óvildarmönnum sínum og haldið þeim föngnum í höllinni. Þeim sem þorðu að slást – og höfðu betur – við tígrisdýr, sem Arturo hélt í búri í villunni, var sleppt en hinir sem þorðu því ekki – eða töpuðu – sneru ekki lifandi út af lóðinni.
Þar með er ekki öll sagan sögð því sögur af stjórnarháttum lögreglustjórans eru æði skrautlegar. Þannig er hann sagður hafa breytt skrifstofubyggingu sinni í hálfgert hóruhús þar sem vændiskonur komu og fóru. Fjárhagur lögreglunnar í Mexíkóborg var rjúkandi rúst eftir hann og er það ekki síst vegna þess að peningar frá ríkinu fóru beint í vasa hans. Það endaði með því að lögregluþjónar óku um götur borgarinnar á eigin bílum og þurftu sjálfir að leggja út fyrir lögreglubúningi. Arturo leitaði allra leiða til að bæta eigin fjárhagsstöðu. Bílar voru reglulega dregnir burt – jafnvel þótt þeim hefði verið lagt löglega og Arturo stakk sektargreiðslum í vasann þegar eigendur komu að vitja bifreiða sinna.
Í embættistíð Arturos gerðu kólumbískir bankaræningjar bankastofnunum í Mexíkóborg lífið leitt. Lögregla rannsakaði málið og komst að því hverjir voru að verki. En í stað þess að leiða þá fyrir dómara og rétta yfir þeim komst Arturo að samkomulagi við þá um að fá sinn skerf af kökunni – gegn því að þeir héldu áfram að ræna banka. Og um leið og Arturo fékk illan bifur á þessu samstarfi lét hann koma mönnunum fyrir kattarnef.
Valdatíð Arturos tók enda árið 1982 þegar kjörtímabili forsetans, Lopez Portillo, lauk. Arturo og Lopez voru æskuvinir en þeir kynntust þegar Arturo, sem var kallaður El Negro, tók að sér að vernda Lopez á skólalóðinni fyrir eineltisseggjum. Viðurnefnið El Negro hlaut Arturo fyrir að veigra ekki fyrir sér að slást við óvini sína og velta sér upp úr drullunni í leiðinni. Í staðinn fyrir verndina vann Lopez heimavinnuna fyrir Arturo samviskusamlega. Þegar Lopez var kjörinn forseti árið 1976 var eitt af hans fyrstu verkum að skipa Arturo, æskuvin sinn, í embætti lögreglustjóra Mexíkóborgar. Lopez lét sem kunnugt er af embætti árið 1982 og í kjölfarið ákvað Arturo að flýja enda voru pólitískir andstæðingar farnir að sauma hressilega að honum.
Á árunum eftir að Arturo var sakfelldur og dæmdur í fangelsi ákváðu yfirvöld í Mexíkó að opna eins konar minningarvarða um spillingu í landinu í annarri af glæsivillum lögreglustjórans. Örlög hinnar villunnar, sem meðfylgjandi myndir eru af, urðu þó önnur og verri. Farið var ránshendi um villuna þar sem flestöllu nýtilegu var stolið. Villan er nú í niðurníðslu og í raun ekkert annað en minnisvarði um svartan blett á sögu Mexíkóborgar.
