Sindri Leifsson rekur lítið gallerí sem stórt nafn í gömlu baðherbergi
Í stigagangi blokkar við Barónsstíg er starfrækt lítið gallerí með stórt nafn, Listasafníslands.is. Það er myndlistarmaðurinn Sindri Leifsson sem rekur galleríið í gömlu baðherbergi sem staðsett er undir stiga í kjallara hússins. „Nágrannarnir af efri hæðunum hafa tekið mjög vel í þetta og hafa svolítið verið að kíkja á sýningarnar. Þetta er náttúrlega frábær nýting á rýminu – að nota það undir innsetningar í staðinn fyrir að fylla það með drasli,“ segir Sindri.
Galleríið var opnaði formlega í júlí í fyrra með sýningu Unndórs Egils Jónssonar, Bílrúðuskafa #5, og nú stendur yfir önnur sýning gallerísins. „Það er alltaf haldin opnun þar sem er skálað í rósavíni – sem er drykkur Listasafnsíslands.is – en eftir það er bara opið eftir eftirspurn. Fólk getur sent mér tölvupóst á info@listasafnislands.is og fær þá að kíkja á sýningar og í kaffibolla hjá mér ef það vill.“
En af hverju ákvaðstu að nefna galleríið þessu sérstaka nafni?
„Ég sá að vefsíðan var laus og hoppaði bara á þetta. Mér finnst þetta vera svolítil tilvísin í það post-2000 neo-digital fyrirbæri á Íslandi þegar léninu .is var bætt við vel þekkt vörumerki til að gefa þeim ferskt yfirbragð: Skyr.is, UngfrúÍsland.is og svo framvegis. Á sama hátt vona ég að ég nái að koma með nýtt sjónarhorn á þetta fyrirbæri: þjóðarsafn Íslendinga,“ segir Sindri.
Hann telur ekki að nafnið muni fara fyrir brjóstið á aðstandendum Listasafns Íslands og segir þau ekki hafa kvartað yfir líkindum nafna þessara tveggja ólíku liststofnana hingað til. „Ég hef boðið þeim á báðar opnanirnar en það hefur enginn látið sjá sig – sem er leiðinlegt því ég mæti alltaf á opnanir hjá þeim. Nýlega höfðu þau reyndar samband og voru eitthvað að forvitnast, en þau hafa ekki lagt fram neinar kröfur. Ég er náttúrlega ekki að reyna að græða neitt á þessu, heldur fyrst og fremst að gera þessar innsetningar sem aðgengilegastar. En ég hef líka gluggað örlítið í reglur Isnic, og mér sýnist reglan um lénin vera einföld: fyrstur kemur, fyrstur fær.“
Sýningin sem stendur nú yfir í galleríinu nefnist Re-sieve og er eftir listakonuna Florence Lam, sem er alin upp í Hong Kong en búsett hér á landi. Eldhússigti full af hveiti hangir í miðju rýminu en nokkur korn af hveiti hafa farið í gegnum sigtið og liggja nú á gólfinu. „Þetta verk virkjast með íbúum sameignarinnar. Í hvert skipti sem fólk gengur niður stigann í sameigninni eða skellir útidyrahurðinni þá sigtast pínulítið af hveiti úr sigtinu. Þaðan kemur nafnið re-sieve,“ segir Sindri en orðið er snúningur á enska orðið „receive“ sem þýðir að taka á móti eða veita inngöngu en með þessari óvenjulegu stafsetningu þýðir það frekar að endur-sigta.
„Florence vinnur verk sín yfirleitt út frá einhverjum gjörningi, gerir performatífar innsetningar. Mér fannst það hvernig hún hugsar rými og stað akkúrat smella hér inn,“ segir Sindri. „Ég vil líka nota vefsíðuna sem rými þar sem efni tengt sýningunni verður gert sérstaklega aðgengilegt. Í þessu tilviki verða reglulega teknar og birtar myndir af hveitihrúgunni sem er á gólfinu – þar safnast alltaf meira og meira upp eftir því sem fólk gengur oftar um sameignina.“
