Höfundur: Bryndís Loftsdsóttir.
–
Núnó og Júnía er nýtt íslenskt fjölskylduleikrit sem gerist í framtíðarlandinu Kaldóníu þar sem afburðarmennskan er ræktuð af kappi. Þess er vænst af þegnum landsins að þeir geri ætíð betur í dag en þeir gerðu í gær og með reglubundnum frammistöðumælingum eru íbúarnir hvattir til dáða á öllum sviðum. Það eiga alltaf allir að vera á toppnum í Kaldóníu.
En þrátt fyrir þrotlausa vinnu framúrskarandi vísindamanna landsins, hefur enn ekki fundist lækning við Þokunni sem lagst hefur á marga íbúa á liðnum árum. Þokan lýsir sér á þann hátt að líkamspartar virðast hverfa og í svæsnustu tilfellum verður sýktur einstaklingur alveg ósýnilegur. Til þess að forðast smit hafa íbúar Kaldóníu lokað af landsvæði með múr og flutt þangað alla sýkta einstaklinga. Það stöðvar þó ekki smit og dag einn kemst Núnó, afburðareinstaklingur, alheimsmeistari og sendiherra, að því að vinstri handleggurinn á honum er horfinn. Í stað þess að tilkynna sjúkdómseinkennin heldur hann þeim leyndum og lofar strokusjúklingnum Júníu, sem er alveg orðin ósýnileg, að hjálpa henni að finna lækningu. Í leiðangrinum álpast Núnó inn á landsvæði þar sem hippahugsjónir eða einhvers konar barnaleg jafnaðarmennska ríkir meðal íbúa. Þar skarar enginn fram úr, allir una afslappaðir og glaðir við lágmarks verðmætasköpun án nokkurra vandamála. Þessi þáttur var einn veikasti hluti handritsins, bæði vegna pólitískrar einföldunar en ekki síður vegna þess að tækifærið var ekki nýtt til þess dýpka verkið með því að sýna hvaða vandamál eru ráðandi í slíku samfélagi. En allt blessast þetta að lokum og Núnó og Júnía komast að því að efasemdir, kvíði og vanlíðan vegna of mikils álags, valda þokueinkennunum. Lækningin felst í umhyggju og sanngjarnari kröfum til íbúa Kaldóníu.
Leikurinn leið fyrir það hversu flöt textameðferðin var þegar leikið var á móti Júníu, hinni ósýnilegu. Samtölin voru ekki nógu vel skrifuð og leiktæknin ásamt hljóðvinnslu radda gekk ekki upp. Þar hefði þurft að finna betri lausnir. Einnig vann einsleitni íbúa Kaldóníu og hippanna góðu ekki með verkinu, dýpri karaktersköpun í handriti og persónulegri búningar hefðu aukið spennu og dýpt verksins, það skorti bæði flóknari og meira spennandi persónur í verkið.
En margt er líka vel gert og má þar nefna bellibrögðin sem beitt er til þess að búa til ósýnileika Núnós og Júníu. Einnig lýsingu, myndbönd, leikmuni og meðferð leiktjalda sem beitt var með einstaklega fallegum hætti. Dominique Gyðu og Alexander Dantes eru skorður settar í hlutverkum Júníu og Núnós vegna annmarka í handriti og leikstjórn, en bæði Alexander og Bjarni ná hins vegar sjarmerandi leiksprettum í ofsa-þjálfunarbúðum Kaldóníu í fyrri hluta sýningarinnar. Þá er þáttur aukaleikaranna líka góður, vera þeirra á sviðinu var fallega unnin og skapaði ágæta mynd af samfélagi Kaldóníu.
Þrátt fyrir brotalamir í handriti og leikstjórn þá er Núnó og Júnía sýning með brýnt erindi. Boðskapurinn er ekki stappaður upp í áhorfendur, lausnin er kannski full einföld en samt er hér á ferð spennandi og brýnt efni til umræðu og umhugsunar. Börnum með kvíða- og þunglyndiseinkenni fjölgar stöðugt og það auðveldar ekki meðferð þeirra hversu skilningur og fræðsla um sjúkdóminn er takmörkuð. Þetta verk hvetur til umræðu og eykur skilning á andlegum sjúkdómum meðal barna og ungmenna og það er vel gert.
Þrátt fyrir brotalamir í handriti og leikstjórn þá er Núnó og Júnía sýning með brýnt erindi. Boðskapurinn er ekki stappaður upp í áhorfendur, lausnin er kannski full einföld en samt er hér á ferð spennandi og brýnt efni til umræðu og umhugsunar.
