Eiðurinn eftir Baltasar Kormák fjallar í stuttu máli, á yfirborðinu, um hjartaskurðlækninn Finn sem reynir að bjarga dóttur sinni Önnu, sem leikin er af Heru Hilmarsdóttur, frá þekktum dópsala, sem leikinn er af Gísla Erni. Finnur ákveður að koma dóttur sinni til bjargar sama hvað það kostar.

Leikurinn er eins góður og best gerist. Baltasar sem hefur sagt að hann sé meiri leikstjóri en leikari slær ekki feilnótu í báðum hlutverkum. Hera Hilmars stendur sig með prýði og Gísli Örn fangar undirheimahrottann Óttar á trúverðugan og áreynslulausan hátt.

Sjónrænt er myndin einstaklega vel gerð. Kvikmyndatakan er þaulhugsuð og vönduð og myndmálið talar á áhrifaríkan hátt við áhorfandann. Þá eru skotin fagurfræðilega hugsuð og færa dýpri merkingu í senurnar. Þó svo að sögusviðið sé nær eingöngu í Reykjavík og nágrenni tekst Baltasar og kvikmyndatökumanninum að fanga og færa áhorfandanum óvenjulegt og kraftmikið sjónarhorn af landslaginu með mögnuðum þyrluskotum. Óvæntar og kraftmiklar senur með íslenskri náttúru gefa áhorfandanum einnig andrými frá hryllingi undirheimanna og ljá kvikmyndinni kraft.

Litameðferð er einnig vönduð og falleg. Blúsaðir skammdegislitir gefa myndinni á sama tíma sorg, vonleysi, þögn, þunga og ást, líka fegurð og óáþreifanlegt traust og spegla um leið innri líðan og átök sögupersóna.

Þetta er fjögurra og hálfrar stjörnu kvikmynd. Staðreyndin er sú að nánast hvergi er veikan hlekk að finna í Eiðnum. Þess verður ekki langt að bíða að við fáum fréttir af því að fyrirtæki erlendis hafi ákveðið að endurgera kvikmyndina í borg draumanna. Í raun er þetta afskaplega dýrmæt mynd. Við höfum áður fengið sögur úr undirheimunum til dæmis Svartur á leik, sem sló í gegn fyrir nokkrum árum. Nú fáum við trúverðuga sögu um venjulegan mann sem dregst inn í undirheimana og saga Finns í Eiðnum sýnir okkur að þar geta allir endað, ég og þú. Hún varpar fram spurningunni hversu langt ert þú tilbúinn til að ganga til að bjarga þínum nánustu? Hvað gerist ef þú lætur frumeðlið ráða?