Glæpasögur Samuels Bjørk njóta víða vinsælda og rata á metsölulista í Evrópu. Ég ferðast ein, sem nýkomin er út í íslenskri þýðingu, er skreytt tilvitnunum í lofsamlega dóma. „Gættu þín, Jo Nesbø,“ sagði gagnrýnandi Bergens Tidene sem telur að Samuel Bjørk sé í kominn í fremstu röð glæpasagnahöfunda heimsins. Ég ferðast ein einkennist ekki af neinum sérstökum gæðum og því má efast um áðurnefnda fullyrðingu. Eigi Bjørk að vera afburða glæpasagnahöfundur hljóta aðrar bækur hans að bera mjög af þessari. Hér skal ekki alveg útilokað að svo kunni að vera.

Í Ég ferðast ein finnst stúlka látin úti í skógi og um háls hennar er miði sem á stendur: Ég ferðast ein. Rannsóknarlögreglumaðurinn Holger Munch fær Miu Krüger í lið með sér til að rannsaka málið.

Flest er hér með þeim hætti sem tíðkast í norrænum glæpasögum. Lögreglutvíeykið er þreytt og þjáð enda hefur það upplifað mótlæti í einkalífi. Atburðir úr fortíð þess eru rifjaðir upp á síðum bókarinnar og þar kemur í ljós að Mia hefur ýmislegt á samviskunni.

Söguþráðurinn er ekkert verri en í dæmigerðri bók af þessu tagi, sex ára stúlkur, sem eru að hefja skólagöngu, eru í stórhættu og allt kapp er lagt á að finna morðingjann. Einstaka sinnum lýsir höfundur atburðum út frá sjónarhóli barna en mistekst illa. Þeir kaflar eru beinlínis vandræðalegir. Jo Nesbø kann að lýsa tilfinningalífi barna og unglinga á sannfærandi hátt, Samuel Bjørk kann það ekki. Þegar lesandinn er svo upplýstur um það að rannsóknarlögreglumaðurinn eigi sex ára barnabarn sem sé að byrja í skóla þá veit hann hvað mun gerast – og það gerist.

Bókin er ekki vel skrifuð, stíllinn er stirður og klunnalegur. Bjørk á þó sínar stundir, eins og í stuttum kafla þar sem hefnigjörn eiginkona gleðst yfir dauða manns síns. Þar fór smá hrollur um mann. Einnig er vel gerð lýsing á hégómlegum leikara sem er sár vegna þess að hann rataði ekki á lista yfir best klæddu karlmenn ársins.

Mikið framboð er á glæpasögum og bókin sem hér um ræðir er ekki með þeim betri.