Hinn suðurafríski Deon Meyer er örugglega í hópi bestu glæpasagnahöfunda samtímans. Bók hans Þrettán tímar ber öll merki þess að vera verk rithöfundar sem kann vel til verka og er ólíklegur til að stíga feilspor.

Í Höfðaborg í Suður-Afríku finnst lík bandarískrar unglingsstúlku á götu. Vinkona hennar er horfin. Lögregluforinginn Benny Griessel leitar hennar en það gera einnig morðingjar vinkonu hennar. Á sama tíma er áhrifamaður í tónlistarheiminum myrtur. Benny rannsakar það mál.

Hluti bókarinnar lýsir æsilegum flótta ungrar stúlku sem er innikróuð og þarf á allri sinni hugvitssemi á að halda. Reyndar er staða hennar svo vonlítil að dágóður skammtur af heppni þarf einnig að falla henni í skaut eigi hún að komast lífs af. Þessir kaflar bókarinnar eru beinlínis æsispennandi.

Meyer hefur gott lag á því að skapa trúverðugar persónur. Það á við um Benny lögregluforingja sem glímir við sína djöfla en hann er alkóhólisti sem berst við að halda sér þurrum. Unga stúlkan getur ekki annað en kallað á ríka samúð lesenda. Ómennin eru verulega andstyggileg en slíkt fólk finnst sannarlega, er ekki bara uppfinning rithöfunda. Meyer kann fjarska vel að skapa spennu en hefur einnig afar næma taug sem sýnir sig best í frásögn um fund stúlkunnar og gamals manns. Sú frásögn er falleg og hlý en allan tímann læðist viss ónotakennd að lesandanum sem óttast að illa fari.

Frásögnin af hremmingum hinnar ungu stúlku rígheldur athygli lesandans og skyggir nokkuð á aðra þætti hennar. Morðið á áhrifamanninum í tónlistarheiminum kallar til dæmis ekki alveg á sömu athygli, þótt þar sé margt ansi laglega gert. Samskipti hvítra og svartra, sem á köflum eru átakamikil, og ólík menningarviðhorf, eru svo til umfjöllunar og þar kemur höfundur ýmsu til skila án þess að hella sér ofan í predikun.

Þrettán tímar eru spennuþrungin bók sem unnendur glæpasagna geta ekki annað en notið þess að lesa.