Einu sinni var maður, og er enn, að nafni Valery Fabrikant. Fabrikant þessi kom í heiminn árið 1940 í borginni Minsk, sem þá tilheyrði Sovétríkjunum sálugu en er nú höfuðborg Hvíta-Rússlands. Saga Minsk kemur þó ekki meira við sögu hér.
Fabrikant flutti til Kanada árið 1979 og varð aðstoðarprófessor í verkfræðideild Concordia-háskólans í Montreal og hóf þar kennslu árið 1980.
Svo virðist sem annaðhvort hafi ýmislegt ekki verið sem skyldi í Concordia eða að Fabrikant hafi lítt verið friðarins maður. Fabrikant hafði ekki fengið fastráðningu við háskólann þrátt fyrir að hafa sótt um hana í fjórgang. Velktist Fabrikant ekki í vafa um hverjir bæru þar ábyrgð á og sakaði félaga sína um að hafa komið í veg fyrir fastráðninguna. Hann bætti reyndar um betur og sagði kollegana að auki hafa róið að því öllum árum að hann missti vinnuna.
Fabrikant bar yfirstjórn háskólans á brýn að umbera æði mikið frjálsræði í höfundarréttarmálum. Þannig stunduðu kennarar kinnroðalaust að láta skrá sig sem meðrithöfunda efnis þar sem þeir höfðu ekkert lagt til málanna.
Árið 1992 fann Fabrikant sig knúinn til að leita á náðir dómstóla til að fá nöfn nokkurra kollega fjarlægð af efni sem hann hafði skrifað á 9. áratugnum, þeir ættu enda ekki einn stafkrók í umræddum greinum.
Þetta ósætti Fabrikants og vinnufélaga hans náði hámarki 24. ágúst 1992. Á níundu hæð Henry F. Hall-byggingar Concordia-háskólans birtist Fabrikant og var greinilega ekki hlátur í hug. Þrátt fyrir að oft sé haft á orði að penninn sé máttugri en sverðið hafði Fabrikant ákveðið að skipta því fyrra út fyrir það síðarnefnda.
Reyndar var Fabrikant ekki með sverð í fórum sínum heldur skotvopn og skotfæri.
Á hæðinni voru staddir nokkrir starfsmenn verkfræðideildar Concordia-háskólans og lét Fabrikant kúlunum rigna yfir þá. Í kúlnaregninu létu lífið prófessorarnir Matthew Douglas, Michael Hogben og Aaron Jaan Saber. Ritarinn Elizabeth Horwood og Phoivos Ziogas, deildarforseti verkfræðideildarinnar, særðust.
Horwood varð frekara lífs auðið en Ziogas tórði í dái í um mánuð áður en innvortis áverkar drógu hann til dauða.
Fabrikant sá sjálfur um vörn sína þegar réttarhöld hófust. Eftir nokkrar vikur sá dómari sig tilneyddan til að fresta réttarhöldunum og láta kanna hvort Fabrikant væri yfirhöfuð sakhæfur. Óvenju- og sérviskuleg hegðun hans gaf ástæðu til að ætla að Fabrikant gengi ekki andlega heill til skógar.
Niðurstaðan varð sú að hann væri sakhæfur en eftir fimm mánuði lét dómari gott heita og stöðvaði varnartilburði Fabrikants. Kviðdómur komst í kjölfarið að þeirri niðurstöðu að hann væri sekur.
Valery Fabrikant afplánar nú lífstíðardóm í Archambault-fangelsinu í Quebec og ku vera virkur í hinum ýmsu fréttagrúppum þar sem hann segir sína útgáfu af atburðarásinni fyrrum. Hefur hann meðal annars sagst vera saklaust fórnarlamb samsæris.
Reyndar leiddi mál Fabrikants til þess að rannsakaðar voru þær siðferðislegu línur sem farið var eftir víða í fræðaheiminum í Kanada. Rannsókn innan deildar Fabrikants í Concordia-háskólanum leiddi í ljós að margar fullyrðingar hans áttu við rök að styðjast. Segir sagan að þeir þrír fræðamenn sem voru þungamiðjan í ásökunum Fabrikants hafi síðan verið neyddir til að setjast í helgan stein fyrir aldur fram.
