Keiber var boðið í afmæli – Það fékk blóðugan endi
Frakkinn Jacky Neisse ákvað að halda afmælisveislu aldarinnar til að fagna þeim 58 árum sem hann hafði lifað. Hann bauð 12 vinum sínum í fögnuðinn sem skyldi haldinn á heimili hans, í Metz í norðausturhluta Frakklands, 1. júlí árið 2012.
Í boði var tveggja sólarhringa drykkja undir hávaðarokktónlist og ekki yrði hlustað á kvartanir nágranna. Að sögn höfðu nágrannar Neisse fyrir löngu hætt að kvarta yfir honum, vissu sem var að ekki yrði við hann nokkru tauti komið.
Neisse var eins konar „gervikúreki“; rómur hans bar merki mikilla reykinga og andlitið markað af áfengisdrykkju, hann bar skammbyssu í hulstri um mjöðm sér og sást nánast aldrei án þess að með honum væru bolabítur og Caty, kona sem var nógu ung til að vera dóttir hans.
Á heimili Neisse hélt einnig til vinur hans, Philippe Rousseau, 48 ára en leit út fyrir að nálgast grafarbakkann. Rousseau, sem var á bótum, hafði gert heyrinkunnugt að brátt myndi hann erfa mikinn auð. Sátu félagarnir löngum við drykkju og ræddu hvað þeir myndu gera þegar arfurinn væri kominn í hús; að sjálfsögðu myndu þeir kaupa bar.
En það er önnur saga.
Á meðal boðsgesta var Christian Keiber, 56 ára vafasamur pappír sem bjó í kofaskrifli í Ars-sur-Moselle. Dundaði hann sér við smíði „snekkju“ sem hann sagðist ætla að sigla eftir Mosel-ánni, að Ermarsundi, þaðan niður Biscay-flóa, gegnum Gíbraltarsund til Marseille þar sem hann myndi breyta „snekkjunni“ í fljótandi bar, en ekki hvað? Þess má geta að Keiber hafði aldrei komið nálægt siglingum.
Keiber, ólíkt öðrum afmælisgestum, mætti einn síns liðs. Honum var nefnilega laus höndin. Í kjölfar þess að hann nefbraut Ghislaine Fuchs, fyrrverandi sambýliskonu sína og barnsmóður, fékk karlinn sex mánaða dóm og var sett á hann nálgunarbann að afplánun lokinni.
Það hrökk nú skammt því Ghislaine féll fyrir fagurgala hans og fyrr en varði deildu þau rúmi á ný. Upp úr sauð enn og aftur hjá þeim og Keiber kastaði kaffibolla í andlitið á Ghislaine. Hann fleygði henni síðan út úr kofanum og öskraði: „Druslan þín. Ég drep þig!“ Við illan leik komst Ghislaine á sjúkrahús og leitaði síðan skjóls í kvennaathvarfi.
En aftur að afmælinu.
Það fór ekki framhjá neinum í veislunni að Keiber hafði allt á hornum sér og nöldraði stöðugt yfir Ghislaine. Eftir því sem hann innbyrti meira áfengi jókst tuðið og náði nýjum hæðum þegar hann fór að endurtaka að hann myndi ráða henni bana um leið og hann gaut augunum á haglabyssu sem prýddi einn vegg í stofu Neisse.
Veislan varð nú heldur endaslepp og klukkan þrjú um nóttina höfðu allir gestir, nema Keiber, haldið til síns heima, helst til reikulir. Gestgjafinn, Caty og Rousseau höfðu öll lognast út af, en Keiber hafði sennilega haldið vöku fyrir sjálfum sér með eigin tuði.
Skyndilega vaknaði Rousseau við einhvern hávaða og sá að Keiber var að róta í skúffum og skápum og hafði haglabyssuna í annarri hendinni. Rousseau laumaðist að Keiber og reyndi að ná af honum haglabyssunni, leist enda ekki á blikuna. Í átökunum heyrðust tveir hvellir og Rousseau seig niður á gólf, alvarlega særður.
Neisse og Caty vöknuðu upp við illan draum; svefnherbergisdyrnar vor rifnar upp með látum og við þeim blasti Keiber vopnaður haglabyssunni. Vildi hann fá að vita hvar Neisse geymdi skotfæri og þegar fátt varð um svör lét Keiber byssuskeftið vaða í kjálkann á Neisse. Að því búnu kýldi hann Caty af öllu afli í kviðinn og rak þau bæði út úr svefnherberginu. Síðan neyddi hann svefntöflur ofan í þau og læsti þau inni á salerninu.
Að þessu loknu fór Keiber í sturtu og ljóst, á síðari atburðum, að honum tókst að finna skotfæri. Að svo búnu rauk hann á dyr og tók Ford-bifreið Caty ófrjálsri hendi og ók á brott. Ríkti nú þögn á heimili Neisse.
Caty vaknaði á undan Neisse úr mókinu og tók það hana tvo klukkutíma að brjóta niður hurðina á salerninu. Hún hafði samband við nágranna og hringt var á lögregluna. Þegar lögreglan kom á vettvang var Neisse enn meðvitundarlaus og ljóst að kjálkinn á honum hafði séð betri daga.
Philippe Rousseau mundi ekki kemba hærurnar, honum hafði blætt út á gólfinu.
Þegar þarna var komið sögu, 2. júlí, var Christian Keiber kominn lengst út í buskann og sá ásetningur hans að senda Ghislaine á fund skapara síns hafði síst dvínað. Keiber grunaði að barnsmóður sína væri að finna í sveitarfélaginu Talange, í íbúð á vegum kvennaathvarfsins fyrrnefnda, og sú reyndist raunin.
Hann bankaði þar upp á og þegar Ghislaine opnaði dyrnar starði hún inn í hlaup tvíhleyptrar haglabyssu.
„Pakkaðu niður fyrir börnin,“ urraði Keiber og Ghislaine sá sinn kost vænstan að hlýða. Aðeins tvö barna þeirra hjóna, átta ára dóttir og rúmlega árs gamall sonur, voru hjá Ghislaine þessa stundina og skipaði Keiber henni að setja börnin í bílinn og setjast sjálf í hann. Þar sem hann veifaði haglabyssunni sem óður væri þorði hún ekki annað en gera sem henni var sagt.
Keiber ók síðan nokkurra kílómetra leið og stansaði að lokum við Le Sansonnet, bar í útjaðri Metz. Þar skipaði hann Ghislaine að vera í bílnum en sagði börnum sínum að fara út úr honum og henti farangri þeirra á gangstéttina. Þar stóð litla stúlkan, skelfingu lostin, og hélt verndandi utan um bróður sinn sem var vart farinn að ganga.
Keiber ók á brott og kvaddi með orðunum: „Kveðjið mömmu ykkar. Þið munuð ekki sjá hana framar á lífi.“
Þessi gjörningur tók aðeins örskamma stund en hafði ekki farið framhjá eiganda barsins. Eftir að hafa heyrt ruglingslegar útskýringar litlu stúlkunnar hringdi hann á lögregluna og viðamikil leit hófst í kjölfarið.
Lögreglan fékk lýsingu á bílnum en Keiber sjálfan þurfti ekki að kynna sérstaklega fyrir lögreglunni, enda hafði saga hans um langt skeið verið samtvinnuð vinnu lögreglunnar.
Það húmaði að kveldi og leit lögreglunnar skilaði engum árangri. Engu líkara var en Keiber og Ghislaine hefðu horfið af yfirborði jarðar.
En 3. júlí eftir hljóp á snærið hjá leitarmönnum þegar brunnið hræ Ford-bifreiðarinnar fannst í meira en tíu kílómetra fjarlægð frá Metz. Af Keiber og Ghislaine fannst hins vegar hvorki tangur né tetur og bar fátt til tíðinda næstu tvo daga.
Þann 6. júlí rofaði til er iðjuleysingi nokkur, sem jafnan eyddi löngum stundum á kaffihúsum Metz, hafði samband við lögreglu og sagði farir sínar ekki sléttar. Sá sagðist hafa tekið inn á sig, í stúdíóíbúð sem hann hafði til umráða, náunga með haglabyssu. Hafði hann ekki þorað öðru enda verið hótað bráðum bana ella. Hann lýsti umræddum náunga og ljóst var að þar var kominn Christian Keiber.
Stúdíóíbúðin var skammt frá Le Sansonnet og var umkringd hið snarasta. Að mati lögreglunnar var umsátur og samningaviðræður, ásamt meðfylgjandi ljóskösturum og þyrluflugi, ekki inni í myndinni.
Gráir fyrir járnum réðust lögreglumenn inn í íbúðina, gripu Keiber glóðvolgan í bælinu, nánast faðmandi haglabyssuna, og skelltu á hann handjárnum.
En Ghislaine var hvergi að sjá.
Keiber sagði að hann og Ghislaine hefðu eytt fyrstu nóttinni í bílnum. Til að tryggja að hún kæmist ekki undan hafði hann neytt ofan í hana svefnlyfjum. Yfirgefinn kofi í skógi varð næturstaður þeirra næstu tvær nætur og á svipuðum slóðum hafði hann borið eld að bifreiðinni.
Þá þrjá daga hefðu þau verið án vatns og matar og linnulaust hefði Ghislaine beðist vægðar. „Ég skaut hana tvisvar í hálsinn,“ sagði hann. Lík hennar fannst 7. júlí.
Kokhraustur sagði hann lögreglunni að hann hefði ekki lokið verki sínu. „Ég ætla að drepa móður mína, sem ávallt fór illa með mig. Síðan ætla ég að drepa Liliane, systur Ghislaine, og son hennar Nicholas, sem er ábyrgur fyrir því að hún kvartaði yfir mér við lögregluna.“
Keiber náði aldrei að ljúka verki sínu því hann framdi sjálfsmorð í fangaklefa sínum 15. október 2012.
Af Neisse er það að segja að kjálkinn greri en ólíklegt er að 58. afmælisdagur hans líði honum nokkurn tímann úr minni.
