Svarthöfði er dálítið veikur fyrir litla manninum sem berst við yfirvaldið, hvort sem það er Hrói Höttur, Logi Geimgengill, Luton Town eða Sindri Þór Stefánsson strokufangi. Hefur Svarthöfði staðið sjálfan sig að því að söngla lagið úr The Great Escape við að lesa fregnir af flótta Sindra Þórs, manns sem hefur þá einu ósk að vera ekki í fangelsi.

Sindri Þór er Hrói Höttur okkar tíma, hann á að hafa stolið græjum sem höfðu þann eina tilgang að búa til peninga fyrir þá sem eiga nóg fyrir, plús nokkur innbrot en það er ekkert sem rík tryggingafélög hljóta að geta tekið á sig. Saga Sindra Hattar er um margt ótrúleg, hann var hnepptur í gæsluvarðhald en lék á fógetann sem setti hann ekki í nógu rammgerða dýflissu. Reyndar var um opna nýtískudýflissu að ræða, en hvað um það.

Á meðan fangavörður fógetans var að spila kapal og hafa áhyggjur af öðrum strokufanga, náði Sindri Höttur með hjálp Litla Jóns að komast um borð í freigátu Katrínar Íslandsdrottningar á leið til Svíalands. Í Svíalandi er gott að vera, dalahestar, Emil í Kattholti og múslimar. Þar er örugglega huggulegur Skírisskógur þar sem Sindri Höttur getur byggt sér kofa uppi í tré.

Sindri Höttur er ekki hættulegur, eina ástæða þess að fógetinn vill ná honum er ævintýralegt rán á 600 tölvum. Rán sem er meira í ætt við Ocean‘s Eleven-myndirnar en nokkurn tímann íslenskt smákrimmavesen. Tóki munkur var að vinna hjá Öryggismiðstöðinni og þurfti bara að hleypa honum inn í peningaverksmiðjuna. Tölvunar hafa aldrei fundist en Sindra Hetti tókst að leika á menn fógeta með dularfullum hnitum hinum megin á landinu, eins konar fjársjóðskort. Sér Svarthöfði það kristaltært fyrir sér að á meðan yfirvöld eru að grafa eftir fjársjóðnum sé Sindri Höttur mættur í Skírisskóg í Svíalandi með framlengingarsnúru, tilbúinn að búa til peninga fyrir fátæka fólkið. Svarthöfði vonar innilega að sagan endi vel og menn fógeta finni hann aldrei.