Það getur verið fjörlegt verkefni að gefa út veglegt helgarblað í viku hverri. Markmið okkar er að blaðið sé stútfullt af fjölbreyttu efni og eins og gengur þá reynum við blaðamennirnir að skipta með okkur verkum. Ýmislegt kemur upp á í þessum bransa og því þurfa blaðamenn að bregða sér í allra kvikinda líki og skrifa um allt milli himins og jarðar. Á dögunum brá blaðamaðurinn og sagnfræðingurinn Kristinn H. Guðnason sér í stutt frí og þá þurftu aðrir að skrifa í Tímavélina okkar sem hann hefur gert svo listilega vel undanfarna mánuði.

Gapandi auð síða blasti við þegar skil í prentsmiðjuna nálguðust óðfluga. Ég hafði lofað að finna eitthvert efni og að sjálfsögðu var ég gjörsamlega andlaus. Í örvæntingu minni mundi ég skyndilega eftir sögu sem tengdafaðir minn, Guðmundur Ásgeirsson, hafði sagt mér fyrir mörgum árum um íslenskan togara, Frey RE-1, sem varð vettvangur vinsællar útvarpsstöðvar í Bretlandi. Hann þekkti sögu skipsins vel enda hafði hann verið stýrimaður þess um tíma.

Á methraða fann ég nokkrar gamlar greinar á timarit.is sem og Wikipediu-síðu útvarpsstöðvarinnar og vann stutta grein um skipið upp úr því. Ég hafði engan tíma til að hringja í tengdaföður minn en var viss um að hann hefði gaman af því að lesa þessa stuttu grein þegar hún birtist á prenti.

Sama dag og blaðið kom út þá var tengdamóður minni, Ólöfu Guðfinnsdóttur, boðið í kvöldmat. Hún var ein á ferð og ástæðan var sú að Guðmundur hafði brugðið sér í stutta helgarferð til útlanda með skömmum fyrirvara, eitthvað sem ég hafði ekki hugmynd um. „Það voru einhver samtök úti í Bretlandi sem vildu endilega fá hann út til þess að tala um frægt skip sem hann var stýrimaður á. Það verður víst allt kvikmyndað í bak og fyrir til þess að varðveita sögu skipsins,“ sagði Ólöf við matarborðið. Ég sýndi henni þá nýprentað eintak blaðsins og það sem eftir var kvöldsins ræddum við um tilviljanir og hvað þær geta verið stórkostlegar.