LiveScience.com skýrir frá þessu. Haft er eftir Paul Choda, hjá NASA Center for Near-Earth Object Studies, að loftsteinar af þessari stærð komi sjaldan nærri jörðinni, kannski einu sinni eða tvisvar á ári. Ummál loftsteinsins er talið vera á bilinu 48 til 110 metrar.
Loftsteinninn sást ekki fyrr en nokkrum klukkustundum áður en hann þaut framhjá jörðinni. Ástæðan er að það er einfaldlega erfitt að sjá þá. Þeir eru litlir, stundum ekki nema nokkrir metrar í ummál. Þeir eru líka dökkir og endurkasta ekki nægilega miklu ljósi til að hægt sé að sjá þá með optískum sjónaukum. Síðan er hraði þeirra mikill og þess vegna verður sjónauki að beinast að réttum stað á réttum tíma til að loftsteinn sjáist.
En það kemur sér að jafnaði vel að NASA er með mikinn fjölda af sjónaukum sem fylgjast með næturhimninum allt árið. Með þessum sjónaukum er fyrst og fremst verið að leita að loftsteinum sem eru það stórir að þeir geti valdið miklu tjóni ef þeir lenda í árekstri við jörðina.
Markmið NASA er að finna 90 prósent þeirra loftsteina sem eru meira en 140 metrar að breidd og koma nær jörðinni en í 7,5 milljón kílómetra fjarlægð en það svarar til um tuttugufaldrar vegalengdarinnar til tunglsins.
