„Hinn ágæti forseti lýðveldisins er þeirrar gerðar að honum fer vel að beina stjórnmálamönnum á rétta braut. Ekki er vanþörf á. Þeir gleyma of oft að þeir hafa skyldur gagnvart landsmönnum,“ segir Kolbrún Bergþórsdóttir í leiðara Fréttablaðsins í dag.

Þar fjallar hún um – og raunar dásamar – Guðna Th. Jóhannesson, forseta Íslands. Kolbrún bendir á að í kosningum hafi íslenska þjóðin ekki alltaf verið fundvís á besta kostinn en það hafi hún verið þegar hún valdi Guðna sem forseta. „Þar gerði hún óneitanlega vel. Hann hefur margt merkilegt til málanna að leggja og áherslur hans einkennast af mannúð – og ekki veitir af í harðneskjulegum heimi.“

Umhyggja fyrir fólki

Kolbrún rifjar upp ræðu Guðna við þingsetninguna á þriðjudag og segir hún að ræða hans hafi endurspeglað vel umhyggju hans fyrir fólki og hlýju i þess garð.

„Til hvers er fullveldi ef fólki líður illa? spurði forsetinn sem vill að sjónum sé í auknum mæli beint að lýðheilsu og forvörnum. Þannig, sagði hann, mætti auka heill og hamingju fólks og sennilega spara fé til lengri tíma. Vonandi hafa þingmenn meðtekið orð forsetans og vel færi á því að stjórnvöld settu áherslur hans ofarlega á blað. Þannig væri örugglega hægt að bjarga einhverjum mannslífum. Lífið, sem best væri að við litum á sem dýrmæta gjöf, getur orðið í huga of margra að ánauð og um leið líður fólki skelfilega illa. Þá er skylt að rétta fram hjálparhönd og það má ekki gerast of seint.“

Eyða tíma í tilgangslaust karp

Kolbrún segir að þarna hafi Guðni fjallað um hluti sem skipta máli en einnig vikið orðum að því sem litlu skiptir. Hann hafi varað við að staldrað væri um of við „álitamál sem falla svo með réttu í gleymskunnar dá.“ Hann hafi svo vitnað í orð Stefáns Karls Stefánssonar um mikilvægi þess að dusta vitleysuna í burtu.

„Þessi orð áttu einkar vel við í þingsal þar sem mönnum er sérlega lagið að eyða tíma sínum í tilgangslaust karp. Stundum er eins og litið sé á það sem sjálfsagðan hluta af starfinu. Sem er fremur dapurlegt þegar haft er í huga hversu miklu þingmenn gætu raunverulega áorkað beindu þeir kröftum sínum alfarið að verkefnum sem skipta máli fyrir land og þjóð. Þeir mættu oftar íhuga skyldu sína gagnvart fólkinu í landinu og sameinast í góðum verkum fremur en að berja hver á öðrum.“

Beint inn á rétta braut

Kolbrún segir að þetta hafi verið góð áminning hjá Guðna og fleiri en þingmenn Alþingis hefðu gott af því að sitja undir slíkri ræðu og hlusta. Segir Kolbrún að Guðni gæti eflaust sagt eitthvað uppbyggilegt við borgarfulltrúa Reykjavíkur.

„Þjóðin veit að sérhlífni er ekki einkenni á forseta vorum því hann er duglegur að bregða sér af bæ og gengur í alls kyns verkefni og iðulega sýnir sig að hann er hinn besti mannasættir. Það er bæði sjálfsagt og eðlilegt að hann mæti í Ráðhúsið og haldi þar litla en innihaldsríka tölu yfir borgarfulltrúum og bendi þeim á það að stöðugt karp er tímaeyðsla og að ekki sé til virðingar fallið að mæta pólitískum andstæðingum með skætingi. Skylda þeirra sé að takast á við þungvæg verkefni.

Hinn ágæti forseti lýðveldisins er þeirrar gerðar að honum fer vel að beina stjórnmálamönnum á rétta braut. Ekki er vanþörf á. Þeir gleyma of oft að þeir hafa skyldur gagnvart landsmönnum.“