Brynjar Níelsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, segir að Guðmundur Brynjólfsson, pistlahöfundur á Fréttablaðinu, sé að verða fyrir árásum af hendi rétthugsunarliðs sem hafi glatað kímnigáfunni. Skrautlega orðaðir Bakþankar Guðmundar um Reykjavíkurmaraþonið, aftan á Fréttablaðinu í gær, vöktu athygli og margir fordæmdu þá. Var Guðmundur meðal annars sakaður um fitusmánun og kvenfyrirlitningu.
Guðmundur er þekktur skáldsagnahöfundur sem býr á Eyrarbakka. Hann er auk þess menntaður guðfræðingur og starfar sem djákni. Meðal skrautlegra lýsinga Guðmundar í pistlinum voru eftirfarandi:
„Ég leit aðeins til Reykjavíkur í fyrradag, rétt um miðjan daginn, þegar síðustu svínfeitu kerlingarnar voru að renna sér fótskriðu, í eigin lýsi, í mark í einhverri hlaupavegalengd sem var þeim ofviða. Lærin á þeim eins og ormétin fírkantstré, dragandi rass og keppi. Álengdar, hvetjandi, stóðu stútungs karlar í andnauð, pungsveittir með blóðrisa geirvörtur, þrútnir af áreynslu með síma á lofti að mynda sjálfa sig með þátttökupening um háls og skúturnar sínar sem stundu sig yfir marklínuna. Til léttis því fólki sem hafði snemma í vor, líklega í ölæði, tekið að sér að snara peningum yfir hálsinn á hlaupadýrunum.“
Meðal þeirra sem gagnrýndu skrifin voru Tara Margrét Vilhjálmsdóttir, formaður Samtaka um líkamsvirðingu. Hún spurði hvort ekki væri allt í lagi með Guðmund og skrifaði: Á þetta að vera fyndið? Eða tilraun höfundar til að sýna hvað hann kann mörg flott íslensk orð og er góður í myndlíkingum, á kostnað feitra?“
Brynjar Níelsson skrifar eftirfarandi færslu um málið:
Bakþankahöfundur á Fréttblaðinu notaði ýmis skemmtileg blæbrigði tungunnar til að lýsa dugnaðarfólki í allskonar ástandi sem leggur á sig löng hlaup til stuðnings góðu málefni. Þeir sem ekki sjá fegurðina í því hversu ólík við erum í laginu og alls ekki mikilvægi kímnigáfunnar risu auðvitað upp á afturfæturna. Nú þarf sjálfsagt að reka manninn og útskúfa í nafni rétthugsunar.
Las viðtal í blaði við unga konu úr lista og menningarheiminum sem hafði áhyggjur af því að rétthugsun væri að drepa alla kímnigáfu og skopskyn. Þegar fólk af vinstri vængnum hefur orðið áhyggjur af því er örugglega rétt að staldra við.
Bráðum verður það þannig að eingöngu ellilífeyrisþegar, eins og Baldur Hermannsson, þori að slá á létta strengi og bjóða rétthugsuninni birginn. Enginn rekur þá. Nú er bara að vona að Baldur lifi sem lengst svo maður nenni að opna fésbókina öðru hvoru.
