Bjarni Bernharður Bjarnason, sem varð manni að bana árið 1988, segir að sér hafi aldrei dottið það í hug að reyna að fá æru sína uppreista. Bjarni myrti manninn í geðrofi og undir áhrifum LSD en hann var dæmdur ósakhæfur.

„Ég á að baki ljótt sakamál, manndráp, en aldrei hefur hvarflað að mér að ráðuneytispappír gæti að nokkurn hátt fríað mig, hef alltaf litið þannig á að það væri undir sjálfum mér komið að hreinsa æru mína, ávinna mér virðingu fólksins. Það hefur mér tekist, að nokkru leyti – að ég tel,“ skrifar Bjarni á Facebook-síðu sína en í seinni tíð hefur Bjarni einbeitt sér að myndlist og ljóðaskrifum.

Í viðtali við DV árið 2014 sagði Bjarni að hann hefði unnið mikið í sínum málum. „Einhvern veginn þá hefur mér auðnast að þræða mig í gegnum þetta – ég hef dansað við örlaganornirnar með ákveðnum hremmingum – og það má segja að ég sé búinn að vinna mig algjörlega frá fortíðinni þannig að hún er ekki að bögga mig. Í dag er ég ekki að dragast með fortíðardrauga. Ég verð samt var við það að þetta morð hangir einhvers staðar í loftinu – alltaf. Ég hef sagt að eini maðurinn sem er frjáls frá þessu manndrápi er ég sjálfur.“

Bjarni segir í stöðufærslu sinni að menn fái æru sína ekki uppreista hjá ráðuneyti: „Nú segir það sig sjálft að uppreisn æru frá ráðuneytinu er í raun ávísun á falska sjálfsvirðingu og því lítils virði fyrir viðkomandi – sem eftir sem áður er sami maðurinn, nema að hann geti sýnt framá með skýrum hætti að hann sé betri maður, hafi, t.d. í kynferðisbrotamálum, undirgengist sálfræðimeðferð og unnið í sínum málum. Mér er ekki kunnugt um að þessir tveir sem verið hafa í umræðunni undanfarið hafi undirgengist meðferð við meinsemd sinni, enda lögðu þeir ekki fram læknisvottorð í ráðuneytinu.“