Helga Baldvinsdóttir Bjargardóttir segist orðlaus yfir ofbeldi og valdníðslu Stígamóta á Facebook-síðu sinni. Helga steig fram í sumar og sagðist hafa orðið fyrir andlegu ofbeldi og einelti að hálfu yfirmanna Stígamóta meðan hún starfaði þar. Helga telur að pistill Guðrúnar Jónsdóttur, talskonu Stígamóta, sem birtist á Vísi í gær sé árás á sig.
„Ég er nánast orðlaus yfir ofbeldinu og valdníðslunni hjá þeirri virtu stofnun Stígamótum sem telja sig berjast gegn ofbeldi. Ekki nóg með að bregðast í máli mínu þegar ég kvarta undan einelti á vinnustað, segja mér upp með ólögmætum hætti, margbrjóta reglur persónuverndar í meðförum á tölvupóstfangi mínu þá er nýjasta útspilið að vega að æru minni og starfsheiðri í fjölmiðlum!,“ segir Helga.
Í grein sinni segir Guðrún að Helga hafi gefið upp skekkta mynd af starfi Stígamóta í aðsendri grein. „Þann 23. nóvember sl. birtist í Fréttablaðinu grein eftir fyrrverandi starfskonu Stígamóta og formann Átaks, félags fólks með þroskahömlun. Þau virðast álíta að sérhæfð þjónusta fyrir fatlað fólk hafi verið einstök á meðan starfskonan fyrrverandi gegndi starfinu, en að hún sé lítil sem engin núna. Enn fremur er látið að því liggja að hjá okkur starfi jafnvel of margt fólk, að við höfum hafnað hæfasta starfskraftinum sem sótti um starf hjá okkur og að rétt sé að við skilum því fjármagni sem okkur hefur verið veitt til þess að sinna fötluðu fólki,“ segir í greininni.
Helga segir með ólíkindum að yfirmaður tali svo á opinberum vettvangi um sinn fyrrverandi starfsmann. „Hvernig getur það verið í lagi að fyrrverandi yfirmaður skrifi svona um fyrrverandi starfsmann? Ef ég tók bara viðtöl við 17 fatlaða einstaklinga og var bara með 5 fræðslur um ofbeldi gagnvart fötluðu fólki árið 2016, af hverju var ekki löngu búið að reka mig, hvaða afköst eru þetta? Í greininni sinni sleppir Guðrún vísvitandi að nefna að ég var sett líka í viðtöl við ófatlað fólk, almenna fræðslu um Stígamót og ýmis alþjóðleg verkefni. Málið var nefnilega orðið þannig að ég var ofhlaðin verkefnum þannig að aðrir starfsmenn voru farnir að hafa orð á því,“ segir Helga.
Helga segir að þessi grein sé valdur þess að hún íhugi nú málsókn. „Þegar samningsumleitunum lögfræðings BHM og Stígamóta um starfslok mín lauk með því að stjórn Stígamóta ákvað að segja mér upp var mér boðið að höfða mál í krafti stéttarfélagsins míns. Ég ákvað að afþakka það og halda frekar áfram með lífið og byrja á nýjum vinnustað,“ segir Helga.
Helga segir Guðrúnu muni ekki takast að þagga niður í sér: „Mikið sem ég skil aðra brotaþola eineltis sem þora ekki fyrir sitt litla líf að stíga fram og segja sögu sina sem og aðra þolendur Guðrúnar, þegar þetta eru viðbrögðin. Málið er bara að Guðrún hefur vanmetið mig frá fyrsta degi, svona aðferðir, eins meiðandi og þær eru, munu aldrei virka til að þagga í niður í mér, ef eitthvað er, þá bara styrkja þær mig í að leita réttar míns og hafa hærra!“
