Hugmyndir um sérstakt kvennaframboð hafa skotið upp kollinum og mælast misvel fyrir, en einhverjir telja slíkt tímaskekkju. Vissulega veitir ekki af að auka hlut kvenna í stjórnmálum, en líka má velta fyrir sér hvort ekki sé beinlínis þörf á meiri kvennasamstöðu.
Þær konur sem eru í áberandi áhrifastörfum í samfélaginu eru stundum eins og einar og stuðningslausar úti á berangri. Það á til dæmis við um biskup Íslands, Agnesi M. Sigurðardóttur, sem sætir ámæli í nær hvert sinn sem hún stígur fram og segir skoðun sína. Það er líkt og opið skotleyfi sé gefið þegar Agnes á í hluti. Ekki verður vart við að kvennahreyfingar styðji þessa kynsystur sína rösklega líkt og vert væri, heldur er þagað þunnu hljóði.
