Landssamband sauðfjárbænda telur lækkun Sláturfélags Vopnfirðinga og Norðlenska á afurðaverði til bænda glórulausa. Norðlenska tilkynnti í gær að það hyggðist greið bændum 10 prósent minna en áður fyrir lömb en 38 prósent minna fyrir fullorðið fé.

Sjá einnig: Bændur fá 10% minna fyrir lömbin

Sláturfélag Vopnfirðinga hefur fylgt í fótspor Norðlenska og boðað 12 prósent lækkun. Landssamtök sauðfjárbænda harma ákvörðun Sláturfélags Vopnfirðinga og „telja hana álíka glórulausa og þá sem Norðlenska kynnti í gær.“ Þau óttast áhrifin sem lækkunin muni hafa á sveitir landsins. „Harkaleg 12% lækkun á lambakjöti sætir furðu á meðan innanlandssala eykst, vextir fara lækkandi, efnahagshorfur eru góðar og heimsmarkaðsverð á lambakjöti er á uppleið,“ segir á sauðfé.is, heimasíðu sambandsins.

Sambandið, rétt eins og Sláturfélag Vopnfirðinga, óttast að verslunin muni taka til sín lækkunina. Reynslan sýni að hvorki neytendur né afurðarstöðvarnir njóti góðs af verðlækkun til bænda. „Samtökin eru því gáttuð á ákvörðun Sláturfélags Vopnfirðinga – sem virðist hreinlega galin í ljósi eigin rökstuðnings félagsins.“

Sláturfélag Vopnfirðinga segir í rökstuðningi sínum að útflutningur á hliðarafurðum hafi gengið illa og birgðir safnast upp, rétt eins og Norðlenska.

Ljóst er að sauðfjárbændur eru afar ósáttir: „Samtökin mótmæla harkalega þeim glórulausu röksemdum Sláturfélags Vopnfirðinga sem fram koma í bréfinu að lækkunin nú sé hugsuð til að liðka fyrir útflutningi þessara umframbirgða. Ekki er boðlegt að fyrirtæki sem er að mestu í eigu bænda velti uppsöfnuðum rekstrarvanda yfir á sveitir landsins – vanda sem er tilkominn er vegna andvaraleysis fyrirtækisins sjálfs,“ segir á heimasíðunni. Samtökin hafa sagt að 12,5 prósent hækkun – ekki lækkun – væri hæfileg og í samræmi við þriggja ára áætlun sem lögð hafi verið fram í fyrra.

„Samtökin mótmæla harkalega þeim glórulausu röksemdum Sláturfélags Vopnfirðinga sem fram koma í bréfinu að lækkunin nú sé hugsuð til að liðka fyrir útflutningi þessara umframbirgða. Ekki er boðlegt að fyrirtæki sem er að mestu í eigu bænda velti uppsöfnuðum rekstrarvanda yfir á sveitir landsins – vanda sem er tilkominn er vegna andvaraleysis fyrirtækisins sjálfs.“