Hrönn Ólína er Íslandsmeistari í maraþonfjallahjólreiðum
Hrönn Ólína Jörundsdóttir er nýbakaður Íslandsmeistari í maraþonfjallahjólreiðum. Hún er aktívur orkubolti og hefur alltaf hreyft sig, en féll algjörlega fyrir hjólreiðunum þegar hún kynntist þeim árið 2013. Hún hvetur fólk til að kynna sér hjólreiðarnar sem sport og segir þá reyndari alltaf til í að miðla til þeirra óreyndari.
„Þessi keppni er búin að vera í fjögur eða fimm ár,“ segir Hrönn, en Hjólreiðasamband Íslands er að vaxa og þetta er í fyrsta eða annað sinn sem þeir eru að keyra Íslandsmótið með þessu sniði.“
Hrönn tók þátt í mótinu síðastliðna helgi í fyrsta sinn og gerði sér lítið fyrir og vann, en um 140 manns kepptu allt í allt. Hún er búin að hjóla síðan árið 2013 og keypti fjallahjól og reiðhjól árið 2015. „Ég var fyrst að leika við þetta, en tók hjólreiðarnar af meiri alvöru síðasta sumar og næsta „level“ var svo núna í sumar.“
Þetta er fyrsta mótið sem hún vinnur í A-flokki og auk titilsins og gleðinnar yfir að vinna, fór hún heim með peningaverðlaun, lopapeysu, bol frá Krafti, harðfisk og gjafabréf á Hótel Ísafirði.
„Ég hef áður unnið til fyrstu verðlauna í B flokki og ég lenti í öðru sæti á Rig Uphill Duel keppninni í vetur, þar sem sprett var í að hjóla upp Skólavörðustíginn, um 70 metra. Í A flokki er maður að keppa við þá sem eru að keppa af alvöru.“
Aðspurð hvort að hún sé mikil keppnismanneskja í eðli sínu, hlær Hrönn, „það er magnað hvað leynist mikið keppnisskap í manni, miklu meira en maður bjóst við. Þegar ég tek þátt í svona keppnum þá kemur eitthvað villidýr í mann.“
Hrönn keppti líka í WOW í sumar og endaði hennar lið í öðru sæti. Kærastinn, Brynjar Guðmundsson, keppti líka og var hans lið á betri tíma, en náði ekki sæti. „Þetta er pínu „debate“ á heimilinu hvort sé betra, tíminn eða sætið,“ segir Hrönn og hlær.
Hrönn og Brynjar kynntust á æfingu hjá hjólreiðafélaginu Tindi. „Það er gott að makinn hefur skilning fyrir sportinu, þetta tekur tíma og kostar peninga líka og við peppum vitleysuna upp í hvort öðru.“
„Á veturna taka skíðin við og það er keppnishugur þar líka,“ segir Hrönn sem byrjaði samt ekki að skíða af alvöru fyrr en hún varð fullorðin. „Við erum mjög aktív og það er auðvelt að plata okkur bæði í hvað sem er.“
Hrönn á þrjú börn sem eru 6, 10 og 12 ára og hafa þau öll hjólað og tekið þátt í keppnum og haft gaman af. „Sú yngsta hefur þrjú, fjögur ár í röð tekið þátt í sparkhjólamótum hjá Tindi og tvær yngri tóku þátt í Heiðmerkurkrakkaþrautinni sem Hjólreiðafélag Reykjavíkur var með. Þau hafa öll gaman af og finnst gaman að taka þátt.“
Allir heimilismenn eiga sitt hjól og jafnvel fleiri en eitt. „Ég veit ekki nákvæmlega hvað eru mörg hjól á heimilinu,“ segir Hrönn hlægjandi og telur þau upphátt. Á heimilinu eru sjö fullorðinshjól sem við Brynjar eigum. Síðan eiga börnin á heimilinu líka sín hjól.“
Hrönn er doktor í umhverfisefnafræði og vinnur sem sviðsstjóri hjá Matís. Margir vinnufélaga hennar deila áhuganum á sportinu. „Við erum nokkur sem hjólum í vinnunni og kaffispjallið snýst mikið um hjólin og við reynum að peppa þá sem ekki hjóla til að koma með og prófa.“
Hrönn æfði handbolta í mörg ár með Aftureldingu og tvö vetur með Víkingi, en hætti þegar hún var 18 ára. „Við lentum í einhverjum sætum minnir mig, svo var ég í hestamennskunni líka, þannig að ég hef grunn í íþróttum. Það er góður grunnur úr hestamennskunni að hafa dottið nokkuð oft af baki. Ég hef ekkert keppt í íþróttum síðan, en bara verið að hreyfa mig og stunda líkamsrækt og hlaupa.“
Hrönn ákvað síðan að prófa hjólreiðarnar. „Þá sá ég ljósið í raun og veru og fann algjörlega eitthvað sem ég féll fyrir. Það sem er svo heillandi við hjólreiðarnar er í fyrsta lagi útiveran og frelsistilfinningin sem maður fær þegar maður er að rúlla niður skemmtilega brekku á fjallahjólinu eða hjóla í góðum hópi á góðum hraða á racernum. Þetta er bara eins og jóga fyrir mig, eins konar hugleiðsla.“
Hrönn segir hjólreiðarnar eitt af því besta sem hún geri, henti henni vel og séu mjög skemmtilegar. „Þetta byrjaði sakleysislega, en hefur undið upp á sig. Hjólunum hefur fjölgað og tímanum sem maður ver í þetta.“
„Ég byrjaði bara að hjóla ein og fór svo að mæta á æfingar hjá Hjólreiðafélaginu Tindi og fór á eitt götuhjólanámskeið fyrir 4 árum síðan. Síðan hef ég bara haldið áfram hjá Tindi og var í stjórn síðasta vetur sem keppnisstjóri,“ segir Hrönn.
„Það getur hver sem er byrjað að hjóla, en svo kemst maður að því eftir því sem maður fer að æfa meira að þetta er meira en að bara hjóla,“ segir Hrönn, sem finnst bæði götu- og fjallahjólin virkilega skemmtileg, en segist líklega nota götuhjólið meira. „Götuhjólið byggir meira upp á þol, kraft og einbeitingu, það er önnur tækni, meiri stragetía þegar maður keppir á þeim.Þegar maður er á götuhjóli þá gengur þetta mikið út á það að vera í hópi og þegar maður hjólar með öðrum, þá er þetta alltaf þannig að sá fremsti brýtur vindinn og maður getur nýtt sér það og sparað orkuna. Þetta er bara eins og gæsir í oddaflugi. Þeim mun betur sem hópurinn vinnur þeim mun hraðar kemst hann.
Hinsvegar er götuhjólið um leið einstaklingsíþrótt sem snýst um að komast hraðar. Þess vegna má maður ekki tala of mikið úr sér til að geta unnið keppinautinn á endasprettinum. Þannig að maður metur þá sem maður er að hjóla með og lærir að þekkja brautina til að meta hvar er tæknilega best að stinga hópinn af. Þetta byggir upp á að nota orkuna rétt, hvenær má nota hana og hvenær má spara sig. Síðan kemur að því að maður þarf að gera árás, verja eða elta. Þá er einher sem gerir árás og keyrir upp hraðann og hinir verða þá að gefa í eða verða eftir.“
„Fjallahjólin eru tæknilega erfiðari, maður verður að þjálfa upp tækni, ná að beita hjólinu og treysta hjólinu og því hvernig þú átt að bregðast við í mismunandi aðstæðum, hvernig þú átt að sitja á hjólinu. Fjallahjólreiðarnar eru svo mikill leikur, þetta er svo skemmtilegt,“ segir Hrönn. „Maður þjálfar upp ákveðna tækni á þeim, það eru hellings pælingar á bak við þetta.“
Það er ljóst að það er meira á bak við hjólreiðar en að bara setjast á hjólið og hjóla af stað. En Hrönn segir að hver sem er geti hjólað og hvetur byrjendur til að setja sig í samband við eitt af fjölmörgum hjólreiðafélögum sem starfandi eru. „Það eru allir velkomnir og vel passað upp á nýliða og því auðvelt að koma sér inn í sportið og læra tæknina. Allir sem lengra eru komnir vita að maður var einu sinni byrjandi og ég held að allir, sama hvaða sport það er um ræða, fólk er tilbúið að veita byrjendum aðstoð.“
„Líkamleg og andleg heilsa byggist á því að hreyfa sig,“ segir Hrönn. „Svo er þetta skemmtilegt félagslega líka, það er alls konar fólk í hjólreiðunum og allir tala saman, fólk kemur saman og nýtur þess að hjóla.“
„Allir sigrar eru sigrar hversu stórir sem þeir eru, þetta eru persónulegir sigrar, maður verður bara að skora á sjálfan sig og sjá hvað maður getur gert.“
