„Við þurfum að vera geðveik til að sjá ekki hvað allt er í fínu standi“
„Ung einstæð móðir með þrjú börn, (þar af eitt með einhverfu), hefur verið á biðlista eftir félagslegu húsnæði í tvö ár. Snemma árs 2008 keypti hún íbúð á 22 milljónir. Hún borgaði af henni í nokkur ár en hætti því loks að ráði umboðsmanns skuldara. Þá hófst ferli sem endaði með því að bankinn tók íbúðina til sín.“
Þannig hefst frásögn sem söngkonan Ellen Kristjánsdóttir birtir á Facebook og hefur vakið gríðarlega athygli. Segir Ellen að síðasta eitt og hálfa árið hafi bankinn leyft fjölskyldunni að leigja íbúðina.
Ellen hefur verið óhrædd við að tjá sig um stöðu þeirra sem minna mega sín í samfélaginu. Árið 2011 greindi DV frá því að Ellen væri komin í sjálfskipaða baráttu fyrir heimilin í landinu og hvatti þá fólk til þess að hætta að borga af lánum sínum. Sjálf sagðist hún vera óhrædd við afleiðingar þess að hætta að borga og hræddist meira hvað myndi gerast ef hún hættir því ekki.
„Ítrekað þurfti konan að grátbiðja um frest svo hún næði að klára háskólanám og börnin gætu klárað skólaárið í sínu hverfi. Þann 1. júlí síðastliðinn rann svo lokafrestur út og fjölskyldan þurfti að hypja sig. Bankinn hefur nú sett íbúðina á sölu á 39 milljónir.“
Bendir Ellen á að einstæð móðir í þessari stöðu eigi hvorki möguleika á leigu eða fasteignamarkaði. Konan hafði því samband við Félagsþjónustuna. Þá kom í ljós að húsnæðisnefnd er farin í frí fram í ágúst sem og 80 prósent af starfsfólkinu. Á sama tíma séu rúmlega þúsund manns sem bíða í neyð eða úrlausn sinna mála. Ellen segir:
„Þegar konan spurði hvort einhver úrræði væru í boði var henni ráðlagt að leita til Kvennaathvarfsins eða gistskýlisins (en það síðarnefnda væri reyndar bara fyrir karla).
Aðspurt sagðist Kvennaathvarfið alls ekki kannast við að hafa gefið leyfi til að nefna sig í þessu samhengi, enda er það neyðarúrræði fyrir konur á flótta undan ofbeldi. (Er Félagsþjónustan kannski að saka bankann um ofbeldi??).“
Þá segir Ellen að lokum:
„Svona er Ísland í dag. Við þurfum að vera geðveik til að sjá ekki hvað allt er í fínu standi.“