Valdimar Víðisson (38) mælir með myndinni:
Kvikmyndin Ég man þig, sem byggð er á bók Yrsu Sigurðardóttur, er frumsýnd í dag. Viðhafnarsýning var á myndinni síðastliðinn þriðjudag í Háskólabíói og mættu allir aðstandendur hennar auk fjölda gesta sem allir biðu spenntir eftir að sjá útkomuna. Meðan þeirra var Valdimar Víðisson, skólastjóri Öldutúnsskóla, sem er mikill kvikmyndaáhugamaður. Á síðu sinni Bíógagnrýni Valdimars á Facebook birtir hann reglulega kvikmyndadóma og hann setti saman dóm um myndina og gaf okkur leyfi til að birta.
Þessi kvikmynd er byggð á samnefndri bók Yrsu Sigurðardóttur sem kom út árið 2010. Sú bók sló í gegn og þykir mjög spennandi og óhugnanleg. Undirritaður hefur lesið þá bók og viðurkennir að hafa eingöngu lesið bókina í dagsbirtu og sofið með ljósin kveikt.
Fljótlega eftir að bókin kom út var samið um kvikmyndaréttinn. Það ferli hefur nú tekið um 6 ár og myndin nú komin í kvikmyndahús.
Þeir sem hafa lesið eitthvað eftir Yrsu vita að ritstíll hennar er þannig að hún fléttar saman tveimur eða fleiri sögum. Þær sögur tengjast með einum eða öðrum hætti. Í bókinni Ég man þig fléttast saman tvær sögur og er þeim báðum gerð skil í myndinni.
Tilvera geðlæknisins Freys er í molum eftir að sonur hans hvarf sporlaust. Hann skilur við konuna sína og flytur út á land. Ætlar að reyna að byggja sig upp og hefja nýtt líf. Það gengur allþokkalega eða alveg þangað til dularfullir atburðir gerast í kringum hann, atburðir sem á einhvern hátt tengjast hvarfi sonar hans. Freyr fær aðstoð frá lögreglukonunni Dagnýju til að rannsaka þessa atburði en eftir því sem þau grafa dýpra komast þau að því að ýmislegt skelfilegt hefur gerst í þorpinu.
Í hinni sögunni fylgjumst við með ungmennunum Garðari, Líf og Katrínu en þau fara á Hesteyri til að gera upp hús. Á Hesteyri er ekki rafmagn og lítið sem ekkert símasamband. Fljótlega eftir að þau koma þangað þá fara þau að verða vör við ýmislegt sem er ekki eins og það á að vera. Það er eins og þau séu ekki ein í húsinu.
Þessar tvær sögur fléttast saman í myndinni, alveg eins og í bókinni. Það er klippt á milli en aldrei samt þannig að það ruglar áhorfendur. Myndin fylgir meginþema bókarinnar en það er ýmsu breytt enda er það alveg eðlilegt, þar sem kvikmynd er túlkun á bók. Kvikmynd er ekki það sama og bók og því verður að passa að fara ekki með það hugarfar á myndina.
Myndin er hrikalega spennandi og vel gerð. Margföld gæsahúð. Tónlistin magnar upp spennuna sem er á köflum áþreifanleg. Vestfirðir magna upp drungalegheitin. Eina er að ég vona að fólk hætti ekki að fara á Hesteyri eftir að hafa séð þessa mynd. Dásamlegur staður þó svo að skelfingin hafi verið ráðandi þar í myndinni.
Leikstjórn Óskars Þórs Axelssonar er traust. Hann leyfir landslaginu og andrúmsloftinu að njóta sín. Samspil leikaranna er afar gott. Jóhannes Haukur Jóhannesson fer vel með hlutverk geðlæknisins og Sara Dögg Ásgeirsdóttir er afar sannfærandi sem lögreglukonan Dagný. Ungmennin á Hesteyri eru leikin af þeim Þorvaldi Davíð, Ágústu Evu og Önnu Gunndísi og komast þau mjög vel frá sínu. Senuþjófurinn er Anna Gunndís sem leikur Katrínu. Virkilega sterkur og flottur leikur hjá henni. Aðrir leikarar standa sig einnig vel.
Helsti galli myndarinnar er að hljóðvinnslan er ekki alltaf í lagi og það var stundum (ekki oft) erfitt að greina hvað persónurnar voru að segja. Sérstaklega ef það var æsingur í gangi eða fólk að hvísla. Eins hefði ég viljað hafa myndina lengri, fá meira kjöt á beinin.
En heilt yfir er hér á ferðinni virkilega vönduð og góð kvikmynd. Það er alltaf hátíð þegar íslensk mynd kemur í bíó. Svona stemning eins og var á sjómannadaginn þegar ég var lítill. Allir í sparifötunum, hátíð í bæ. Íslensk kvikmyndagerð er komin á þann stað að vera á pari við það besta sem gerist úti í hinum stóra heimi. Áfram íslensk kvikmyndagerð og til hamingju allir sem komu að þessari mynd.
Ég mæli eindregið með þessari mynd. Mættu, ef þú þorir!
Stikla myndarinnar:
[[327B2679F3]]
