Vonaði að fyrirsögn viðtalsins yerði ekki „DAUÐINN HRÆÐIR MIG“
Kannski er Atli Fannar Bjarkason einhvers konar undrabarn í fjölmiðlum. Hann byrjaði ungur að skrifa fréttir, fyrir hálfgerða rælni, því hann fékk ekki vinnu sem námsráðgjafi í grunnskóla, ómenntaður pilturinn. Í dag stýrir hann Nútímanum sem er algjört spútnikfyrirbæri í íslenskum fjölmiðlaheimi. Ragnheiður Eiríksdóttir hitti Atla Fannar og ræddi við hann um velgengnina og hvernig það er að lifa með höfuðið fullt af hugmyndum.
Þegar ég var á leiðinni til Atla og kastaði kveðju á Kolbrúnu Bergþórsdóttur, sem er einmitt ritstjóri minn í dag, hrópaði hún á eftir mér: „Mundu að spyrja hann um dauðahræðsluna“. Það er næsta spurning. Atli hlær.
Ef eitthvað var að mér var ég sannfærður um að ég væri kominn með hræðilegan og banvænan sjúkdóm.
„Ég er flughræddur og oft mjög hræddur í bíl hjá öðrum. Ég átti það til að lesa um sjúkdóma og gúgla einkenni og finna fyrir þeim öllum. Ef eitthvað var að mér var ég sannfærður um að ég væri kominn með hræðilegan og banvænan sjúkdóm. Aðallega snýst þetta um að ég verði ekki alltaf hérna – og mér finnst það skelfileg tilhugsun. Ég held það sé einfaldlega vegna þess að ég er að skemmta mér svo vel. Ég hef gaman af þessu öllu og ég vil eiginlega bara vera á þeim stað sem ég er núna í 20 eða 50 ár í viðbót. Ég vil hafa þetta svona og það sem hræðir mig við dauðann er að ég fái ekki að vera alltaf til.“ Atli bætir því við að hann voni að fyrirsögn viðtalsins verði ekki „DAUÐINN HRÆÐIR MIG“. „Ég hugsa ekkert um dauðann dagsdaglega, en þetta læðist að mér við og við og háir mér líklega minna en þegar við Kolla unnum saman. Ég hef skánað heilmikið.“