Herbert sökk djúpt í neyslu kókaíns og kynntist undirheimum Reykjavíkur
„Ég þurfti að biðja fjölskyldu mína fyrirgefningar, fyrrverandi konuna mína, og börnin sem ég hafði sært djúpt,“ segir Herbert Guðmundsson tónlistarmaður en í viðtali við helgarblað DV ræðir hann meðal annars um þegar hann sökk djúpt ofan í fíkniefnaneyslu og sá og upplifði ógeðslega hluti í undirheimunum.
Undir lok tíunda áratugarins kynntist Hebbi kókaíni. Það reyndust ekki góð kynni og hann missti brátt tökin. Neyslan tók yfir, frá árinu 2000 til 2007.
„Ég er auðvitað alkóhólisti en hef aldrei verið brennivínsmaður, bara svona að sulla. En svo kynntist ég kókaíninu og þá var eins og heimurinn loksins funkeraði. Í fyrsta skiptið hugsaði ég bara „Jess, þetta er málið!“ Svo dróst maður inn í þennan félagsskap. Ég var farinn að fara í undirheimana á Íslandi og það er ógeðslegur heimur.“
Í nokkur skipti komu upp atvik þar sem Hebbi fékk ástæðu til að opna augun og hugsa: „Hvað er ég eiginlega komin í?“ Í eitt skipti réðst vinur hans á hann. Besti vinur hans. Hann minnist þess einnig að hafa verið í partíi í einu af dópbælum bæjarins. Í næsta herbergi lá ung stúlka. Seinna fékk hann að vita að stúlkan hefði legið látin í herberginu allan tímann, og enginn gert neitt.
„Þú verður svo afskaplega veruleikafirrtur. Þér finnst þetta allt í lagi, þú ert bara aðeins að fá þér. Þessi sjúkdómur er þannig að hann telur manni trú um að maður sé ekki með hann. Fyrst er þetta bara um helgar, svo bætast við mánudagar og þriðjudagar. Að lokum getur þú ekki lifað daginn af án þess að fá þér í nefið. Þú færð þér og ert klár í daginn. Allt fer að snúast um neysluna.
Einn daginn gerðist það síðan að ég fékk einhvers konar „moment of clarity“ eins og ég segi. Ég vaknaði einn daginn og hugsaði „Þetta gengur ekki.“ Svo einfalt var það. Ég hringdi á Vog og pantaði pláss. Á næsta ári verð ég búinn að vera edrú í tíu ár.“
Herbert hefur tekið til í rústum fortíðarinnar. „Þessi djöfullegi sjúkdómur skaðar alla í kringum þig. Seinna þegar ég tók níunda sporið hitti ég alla sem ég hafði skaðað þegar ég var í neyslu. Ég þurfti að biðja fjölskyldu mína fyrirgefningar, fyrrverandi konuna mína, og börnin sem ég hafði sært djúpt.“