„Ef líf sem kviknar í móðurkviði er afskrifað sem ómerkilegt fóstur, hvernig stendur þá á því að svona gríðarlega margar fyrrverandi verðandi mæður upplifa svona mikinn söknuð og samviskubit?“ spyr útvarpmaðurinn Ívar Halldórsson en hann kveðst ekki virða rétt þeirra verðandi mæðra til að ákveða hvort afkvæmi þeirra fái að lifa eða deyja. Í pistli á vef Vísis segir hann heilbrigðiskerfið hafa staðið sig vel í að svæfa samvisku kvenna sem telja sig ekki tilbúnar til að taka á móti litlum lifandi einstaklingum.

„Ég tel að enginn, hvorki maður né kona, eigi að hafa slíkan rétt. Ég stend hins vegar með þeim sem minna mega sín. Ég stend með þeim sem ekki geta varist þegar verðandi móðir ákveður að slökkva dýrmætan lífsneista lifandi mannveru. Ég stend með ófæddum einstaklingum sem eru í mótun í móðurkviði og eiga margir í vök að verjast nú á tímum,“ ritar Ívar en tilefnið er að pólska þingið felldi nýlega umdeilt fóstureyðingafrumvarp.

Þá segir Ívar að ekki fái margir að heyra „hryllingsögurnar“ sem heyrist á bakvið tjöldin þegar fóstureyðingar eru framkvæmdar. Þar fái „litlir ófæddir einstaklingar að enda í ruslafötum.“

„Raunveruleikanum er haldið frá konum til þess að þær þurfi ekki að þjást af „óþarfa“ samviskubiti sem eflaust myndi gera þeim erfiðara fyrir að iðka rétt sinn til að velja og hugsa fyrst um sjálfar sig,“

ritar Ívar og bætir við að „það vefjist ekki fyrir þeim sem fóstureyðingarnar framkvæma að ófæddu börnin hafa tilfinningar og finna til sársauka.“

Þá segir Ívar að það að velja hverjir fá að lifa og hverjir fái að deyja sé að hans mati ákvörðun sem enginn mennskur maður á að taka.

„Þegar líf hefur kviknað í móðurkviði og fyrsta blaðsíðan hefur verið skrifuð í ævisögu þess er að mínu mati bara eitt að gera, umfaðma það, vernda það og bjóða það velkomið í „vinalega“ veröld okkar. Það hlýtur að vera hægt að leysa flókin og tilfinningarík mál verðandi mæðra með öðrum hætti en að bregða á það vafasama ráð að eyða saklausu lífi.“