Bókardómur
Út er komin ævisagan Minn tími, sem fjallar um ævi og störf Jóhönnu Sigurðardóttur, fyrrverandi forsætisráðherra. Í bókinni er rakin saga þessa mikla stjórnmálaskörungs, sem einkennist af baráttu fyrir högum þeirra sem minna mega sín í þjóðfélaginu, milli þess sem Jóhanna ryður leiðina fyrir konur í stjórnmálum, uppgötvar kynhneigð sína og finnur ástina.
Uppbygging bókarinnar er nokkuð hefðbundin og línuleg í tíma. Höfundur rekur helstu atburði og er að mestu leyti í hlutverki hlutlægs stjórnmálaskýranda, líkt og siður er. Jóhanna skrifar síðan eins konar ítarefni í fyrstu persónu um helstu atburðina, þar sem lesandanum er hleypt inn í bakherbergin, inn fyrir veggi heimilisins og að einhverju leyti inn í hugarheim hennar sjálfrar. En líkt og svo oft er með bækur eins og þessar, þá er það síðastnefnda atriðið sem hefði mátt fara meira fyrir.
Bókin er fyrst og fremst fróðleg lesning fyrir þá sem fræðast vilja um farsælan starfsferil áberandi stjórnmálakonu, sem á vafalaust meira hrós skilið en hún hefur fengið. Hluti skýringarinnar er þó án efa sá að Jóhanna virðist laus við hégóma, hefur aldrei verið mikið fyrir sviðsljósið, eða að „opna sig“ í fjölmiðlum, líkt og segir í bókinni. Þó svo vissulega sé gerð tilraun til þess að mýkja ásjónu þeirrar hörkulegu ímyndar sem Jóhanna hefur ávallt haft sem stjórnmálakona, fer hún að mestu út um þúfur, þar sem lesendum gefst lítið færi á að kynnast persónunni sjálfri utan vinnunnar. Þess vegna verður bókin heldur alvöruþrungin, sem er alls ekki reglan þegar fjallað er um stjórnmálamenn, heldur kannski frekar vitnisburður um persónugerð Jóhönnu. Því þó svo ljóst sé með lestri bókarinnar að Jóhanna hafi vissulega kímnigáfu, hefði kannski mátt gera meira úr því svo lesandinn næði dýpri tengingu við umfjöllunarefnið. Einnig hefði mátt helga fleiri blaðsíður uppvaxtarárunum, sem eru svo mótandi í lífi hvers og eins. Þá er lokakafli bókarinnar, um lífið eftir „baráttuna við karlana“ vissulega hjartnæmur í krafti umskiptanna frá pólitíkinni yfir í ástina, jafnvel svo að lesandinn kemst við. En meiri innsýn í hugarheim Jóhönnu hefði vissulega verið vel þegin, en ekki er þó víst að þess hafi gefist kostur.
Eftir stendur að saga stjórnmálakonunnar Jóhönnu Sigurðardóttur á erindi til allra Íslendinga, ekki síst þeirra sem lítið þekkja til starfa hennar. Barátta hennar fyrir þá sem minna mega sín í þjóðfélaginu verður ávallt í minnum höfð og áhrif hennar í kvenréttindabaráttunni verða aldrei ofmetin. Jóhanna Sigurðardóttir er án efa einn mikilvægasti stjórnmálamaður sem Ísland hefur átt og án efa mikilvægasta stjórnmálakonan.