Það sem við í Framsóknarflokknum í Reykjavík bendum á er að þetta hefur reynst vel á Akureyri. Akureyringar þrefölduðu farþegafjölda í strætó á árunum 2007–2010 eftir að frítt varð í strætó. Það þurfa að fylgja auka 1,9 milljarðar með í rekstur Strætó á höfuðborgarsvæðinu til þess að þetta gangi upp, sem yrði þá fjármagnað af sveitarfélögunum og jafnvel með aðkomu ríkisins. Það sem sparast á móti eru dýr umferðarmannvirki ef tilraunin gengur upp.
Ef tilraunin sparar ferðatíma fólks um 10 mínútur á dag fyrir 60.000 manns þá sparar það 10.000 vinnustundir á dag. 10.000 vinnustundir sinnum 2.000 krónur á tímann (sem er hóflegt tímakaup) gerir 20 milljónir króna í sparnað á dag. Margfaldað með 240 vinnudögum gerir það 4,8 milljarða króna í tímasparnað á ári.
Þessi tilraun upp á 1,9 milljarða sem við leggjum til er mun ódýrari en Borgarlínan. Borgarlínan mun kosta a.m.k. 70 milljarða sem verða teknir að láni. Vaxtakostnaðurinn af 70 milljörðum er 3,5 milljarðar á ári ef miðað er við 5% vexti. Svo er þetta umhverfismál einnig þar sem bílaumferð og mengun munu væntanlega minnka ef frítt er í strætó. Þetta er tilraunarinnar virði segjum við.
Þetta er umræða sem skýtur upp kollinum öðru hverju. Það er ókeypis í strætó á Akureyri en eftir því sem ég best veit er hann ekki mikið notaður. Ég las áhugaverðar fréttir í þýskum blöðum um að ríkisstjórn Þýskalands henti út þeirri hugmynd að hafa tilraunaverkefni í nokkrum þýskum borgum að hafa ókeypis almenningssamgöngur til að minnka koltvíoxíðlosun í landinu.
Það var svo þýskt blað sem gerði könnun á því meðal nokkur hundruð manns sem fara alltaf á bíl og þeir spurðir „ef það er ókeypis í strætó, muntu þá hætta að keyra alltaf á milli á bíl og taka strætó?“, þeir sögðu nánast allir nei. Vegna þess að það er ekki verðið sem veldur því að við kjósum að fara á bíl heldur að bíllinn er fljótari og þægilegri.
Ef við gerum almenningssamgöngurnar þannig að þær verði bæði þægilegri og fljótlegri en að fara á bíl þá munum við nota strætó. Við væntum þess að verðið verði hóflegt, en verðið skiptir mjög litlu máli. Þannig að hugmyndin, að allir muni fara í strætó ef það er ókeypis, hún stenst ekki.
