Harry Bretaprins opnar sig í viðtali við breska dagblaðið Telegraph um hvernig hann tókst á við dauða móður sinnar, Díönu Prinsessu árið 1997.

Harry var 12 ára gamall þegar móðir hans lést í bílslysi og heimsbyggðin syrgði eina vinsælustu og dáðustu konu síns tíma. Nú, tuttugu árum síðar, segir Harry að hann hafi ekki tekist á við áfallið sem skyldi.

Hann segir að það hafi þurft tvö ár af algjörri ringulreið í lífi hans, þegar hann var um tvítugt, til að hann áttaði sig á að hann þyrfti sérfræðihjálp og ráðgjöf.

„Ég get með sanni sagt að það að missa mömmu mína tólf ára gamall, og að slökkva á tilfinningum mínum í kjölfarið undanfarin tuttugu ár, hefur haft alvarlegar afleiðingar. Ekki aðeins á mitt persónulega líf heldur störf mín líka.“

Harry segir að árum saman hafi hann tekist á við dauða móður sinnar með því að „stinga höfðinu í sandinn og neita að hugsa um hana. Ég hugsaði bara: Hvernig myndi það hjálpa?“

Harry telur að hann hafi oft verið nærri því að fá „algjört taugaáfall“ en að Vilhjálmur prins bróðir hans og aðrir nákomnir hafi hvatt hann til að leita sér aðstoðar.

Nú sé hann reynslunni ríkari og vonar að reynsla hans nýtist honum til að hjálpa öðrum að leita sér aðstoðar þegar svartnætti andlegra veikinda sæki þá heim.