Anna Marín átti sér einskis ills von þegar hún hugðist taka mynd af tunglinu á leið sinni yfir Hellisheiðina síðasta vetur. Henni brá þó í brún þegar hún skoðaði afraksturinn. Líkt og sjá má á myndinni hér fyrir neðan, þá verður ekki betur séð en hún hafi náð að ljósmynda draug á einni þeirra.

Sumir segjast sannfærðir um að þarna megi sjá ýmis hokinn göngumann, mögulega af nítjándu öld, eða jafnvel draug á hjóli. Aðrir telja nokkuð víst að þetta sé glampi eða jafnvel ryk sem féll fyrir linsuna.

Anna Marín segir í samtali við DV að hún hafi verið á leið frá Reykjavík til Hveragerðis, þar sem hún á heima. „Tunglið var svo rosalega flott að ég ákvað að taka mynd. Það má náttúrulega ekki nota símann og keyra, þannig að ég ýtti bara á „taka mynd“ takkann og tók myndir út í loftið,“ segir Anna Marín.

Þegar hún var komin heim fór hún svo að skoða afraksturinn. „Ég hringi í Jónínu vinkonu mína á meðan ég er að skoða myndirnar, og sá þá þetta á einni myndinni. Engri annarri. Ég fór svo út daginn eftir til að skoða gluggann, hvort þetta gæti hafa verið skítur á rúðunni en svo var sko ekki,“ segir hún.

Nokkrar sögur eru um draugagang á Hellisheiði. Flestar sögur tengjast ákveðnu sæluhúsi á norðanverðum Hvannavöllum. Á vefsíðu Ferla, sem stóð upphaflega fyrir „Ferðahóp rannsóknardeildar Lögreglunnar í Reykjavíkur“, er draugaganginum lýst:

„Skömmu áður en komið er að fjallinu, sést lítill kofi, hlaðinn úr hraungrjóti, en hefur verið með torfþaki. Hann var ætlaður þeim, sem ferðast þarna á vetrardegi, og kallaðist sæluhús. Margir hafa dáið í þessum kofa, því oft hafa þeir ekki fundið hann fyrr en þeir voru örmagna af hungri og kulda. Kofi þessi var illa ræmdur fyrir draugagang, og mynduðust meðal manna hinar fáránlegustu sögur um kofa þennan. Ýmsar sagnir eru um menn sem hafa tekist á við drauga í kofa þessum, t.d. um Grím á Nesjavöllum en hann var á ferð þar um 1820 og kljáðist við afturgöngur þriggja manna sem höfðu orðið þar úti nokkrum árum áður. Þar kemur fram að bálki hafi verið í suðurenda kofans. Árið 1845 var kofinn í Svínahrauni fluttur upp á Kolviðarhól.“